Jakub Banasiak
Biennale Sztuki Nowej I i II jako element liberalizacji PRL drugiej połowy lat 80. (i początków transformacji)
Recepcja dekady lat 80. w polskiej sztuce ciągle zdominowana jest przez dyskursy kolaboracji (neozwiązki), oporu (podziemie) i kontestacji (tzw. trzecia droga), a na obraz ten pada długi cień stanu wojennego. Chciałbym spojrzeć na trzy edycje Biennale Sztuki Nowej z tego okresu przez inny pryzmat: liberalizacji polityki kulturalnej PRL w drugiej połowie lat 80. Pozwoli to zadać pytanie o potencjalność państwowego systemu sztuki PRL – z jego egalitaryzmem, mecenatem itp.
Jakub Banasiak – historyk i krytyk sztuki, adiunkt w Katedrze Historii Sztuki Polskiej Najnowszej na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną warszawskiej ASP. Redaktor naczelny rocznika naukowego „Miejsce” oraz magazynu krytyczno-artystycznego „Szum”. Autor licznych tekstów i kilku książek. Ostatnio opublikował monografię Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993" (2020).