(dawniej Liliana Piskorska) (ur. 1988, mieszka we Wrocławiu)
Ukończyła studia i obroniła pracę doktorską na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W praktyce artystycznej analizuje problematykę społeczną z perspektywy radykalnej wrażliwości, zajmuje się tematem queerowości i nieheteronormatywności. Swoje zainteresowania lokalizuje w kontekście tożsamości środkowo-europejskiej i peryferyjnej. Pracuje z wideo, fotografią, obiektem i tekstem, tworząc intermedialne i performatywne projekty oparte na badaniach artystycznych.
Prace z cykli Benefits of BDSM for Trauma Survivors (Korzyści BDSM dla przetrwanek traumy) i Tkanki twórcze (merystemy), 2022, intarsja, dzięki uprzejmości artystki
Prace są poświęcone przedstawieniom nienormatywnej seksualności i wyzwoleniu queerowego ciała. Artystka wykonała je odręcznie w technice intarsji stosowanej do zdobienia drewnianych mebli. W relacji do materii drewna i ludzkiego ciała poszukiwała przyrodniczych reprezentacji choroby, inności, zdolności do samoregeneracji i wzrostu. Jakości te odkrywała, pracując z czeczotą, tkankami twórczymi, galasami i queerowymi praktykami BDSM. Uznawana za wadę drzewa czeczota to narośl, która powstaje w wyniku obrzęku pnia. Powodują go uszkodzenia: może być to wirus, grzyb, wada genetyczna albo mechaniczne zranienie. Przy zranieniu pnia uaktywniają się tkanki zabliźniające, które stopniowo poszerzają słoje, tworząc wybrzuszenia i zmiany w układzie włókien drewna. Infekcja może pobudzać też uśpione dotychczas pędy boczne, które zaczynają nawarstwiać się w niekontrolowany, lawinowy sposób, tworząc tzw. węzełki. Artystka używa tego „wadliwego” materiału do afirmacji instynktów i seksualności, które przekraczają granice patriarchalnych norm społecznych. W cyklu Korzyści BDSM dla przetrwanek traumy zgłębia potencjał queerowych praktyk BDSM w przetwarzaniu traumy. Tytułowe Tkanki twórcze (merystemy) to natomiast tkanki utworzone z komórek zdolnych do podziałów. W wyniku ich zaatakowania przez owady może dojść do powstania tzw. Galasów, czyli tkanek roślinnych przetwarzanych i kontrolowanych przez nie-rośliny. Galasy są strukturami roślinnymi o formie narośli, tworzonymi przez owady roślinożerne jako ich mikrosiedliska. Nazywane są galasami za łacińskim galla – dąb-jabłko, lub cecidiami, z greckiego kikidion – coś, co tryska. Galas staje się dla owada zarówno siedliskiem, jak i źródłem pożywienia, może także zapewnić mu fizyczną ochronę przed drapieżnikami. Artystka sięga po metafory i materię tkanek twórczych, galasów, czeczoty jako wsparcie przyrody dla rozwoju przestrzeni dla queerowego życia. Odnosząc tkankę społeczną do biologii, podważa także argumenty o „naturalnych” i „nienaturalnych” skłonnościach ludzkich.
Wahlverwandschaften #3, 2020, obiekt, słoma łąkowa, sznur, szpilki, styrodur, dzięki uprzejmości artystki
„Wahlverwandtschaften oznacza w języku niemieckim powinowactwo z wyboru lub powinowactwo duchowe i jest również tytułem słynnej powieści Johanna Wolfganga Goethego z 1809 roku. Jej główną osią jest konflikt między miłością a normami społecznymi. Odbiór powieści budzi kontrowersje wokół tego, czy pojęcie to dotyczy raczej Wahl (wyboru poszanowania ślubów małżeńskich pomimo przeciwstawnych skłonności) lub Verwandtschaften (powinowactwa, które nie ma szacunku dla społecznych konwencji)”. Nazwy Wahlverwandtschaft użyła także Jadwiga Skirmunttówna na określenie jej niekonwencjonalnej relacji, która rozpoczęła się na początku XX wieku, z pisarką Marią Rodziewiczówną. Skirmunttówna i Rodziewiczówna są jednymi z bohaterek Książki źródeł Liliany Zeic. Projekt ten poświęcony został przywróceniu wątków kobiecych miłości, przyjaźni i współpracy, które uległy wymazaniu z historii kultury polskiej.
Teksty opracowane na podstawie strony https://lilianapiskorska.com/
Fot. Benefits of BDSM for Trauma Survivors, 2022, dzięki uprzejmości artystki
Miejsce
Galeria Biblioteki Uniwersyteckiej, al. Wojska Polskiego 71