(ur. 1983, mieszkała w Kijowie, obecnie przebywa w Anne Arbor w Stanach Zjednoczonych)
Kształciła się we Lwowskim Państwowym Instytucie Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej im. Iwana Trusza oraz Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie, obecnie studiuje w Stamps School of Art and Design na Uniwersytecie Michigan. Działa jako artystka, kuratorka, projektantka graficzna, autorka tekstów o sztuce. Współtworzyła Ośrodek Badań nad Kulturą Wizualną w Kijowie i od początku swojej publicznej aktywności angażuje się w ruch feministyczny, wspieranie kobiet i mniejszości w sztuce w Ukrainie. Tworzy w medium rysunku, malarstwa, instalacji, tekstu, pracuje często z tkaniną i przestrzenią publiczną. Mając na uwadze szeroką publiczność, posługuje się często popularnymi i tradycyjnymi tworzywami (jak tkanina), technikami (np. akwarela) i środkami wyrazu (realizm). Zajmuje się tematami związanymi płciowym podziałem pracy i ról społecznych, macierzyństwem, traumą i pamięcią, szczególnie w kontekście postradzieckim, a także dyskryminacji rasowej w odniesieniu do społeczeństwa i historii Stanów Zjednoczonych.
My Grandmother’s Portrait (Portret mojej babci ), 2018, kolaż tekstylny, dzięki uprzejmości artystki
Solidarity of Women of the World (Solidarność kobiet świata), 2021, kolaż tekstylny, dzięki uprzejmości artystki
Oksana Briukhovetska sięga po tradycyjne, sfeminizowane techniki rękodzieła w tkaninie, aby upamiętnić historie kobiet. Jej celem jest stworzenie alternatywy wobec patriarchalnych wzorców reprezentowania przeszłości. W portrecie babci nawiązuje do konwencji sztuki ludowej. Przedstawieniu przodkini towarzyszą atrybuty wiejskiego pochodzenia i pracy. Natomiast tekstylny kolaż Solidarność kobiet świata przetwarza radziecki plakat zaprojektowany na obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet, który apeluje o zjednoczenie kobiet różnych ras. Artystka przenosi ten uniwersalistyczny wątek radziecki na grunt afroamerykańskich ruchów kobiecych, co sygnalizuje użycie patchworkowej, kolażowej techniki pracy z barwnymi tkaninami. Rzemiosło to było kiedyś uprawiane przez niewolnice w Stanach Zjednoczonych, a w rękach uświadomionych rzemieślniczek i artystek afroamerykańskich stało się narzędziem wyrazu walki z dyskryminacją rasową i odzyskiwania własnych korzeni. Prace Briukhovetskiej łączą podzielone zimnowojennymi granicami herstorie jako bazę dla współczesnej kobiecej międzynarodówki.
Fot. Solidarity of Women of the World (Solidarność kobiet świata), 2021, dzięki uprzejmości artystki
Miejsce:
BWA Zielona Góra, Al. Niepodległości 19