15–16.10 (sobota–niedziela)
„(Nie)widoczne – warsztaty sensualne”
Bartek Lis i Magdalena Skowrońska
15.10.22 (sobota), godz. 15
16.10.22 (niedziela), godz. 12
Kto powiedział, że tylko patrząc, można zobaczyć? Czasami nawet warto zasłonić oczy, by otworzyć się na nowe pozawzrokowe sposoby odczytywania sztuki. Jeśli nie widzisz, boisz się sztuki współczesnej, nie rozumiesz jej, albo zwyczajnie jesteś zmęczona_y dziesiątkami obrazów, które cię otaczają, może warto spróbować doświadczyć sztuki inaczej? Na naszych warsztatach zasłaniamy oczy i uczymy się sensualnie poznawać sztukę. Angażujemy węch, słuch, dotyk, by poczuć i zrozumieć. Dołącz do nas podczas jednego z dwóch warsztatów – każdy jest oddzielnym spotkaniem, nie musisz uczestniczyć w obu.
Zapraszamy również osoby z niepełnosprawnościami wzroku! Zapewniamy asystę w dotarciu na miejsce warsztatów z bliskiej okolicy.
Bartek Lis – animator kultury, kurator projektów społecznych, edukator, socjolog związany z Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu. Pomysłodawca projektu Sztuka w ciemno, który stał się „pandemicznym” rozwinięciem konceptu realizowanych przez pięć lat w Muzeum Współczesnym Wrocław wspólnie z Magdaleną Skowrońską sensualnych warsztatów. Opierały się one na idei pozawzrokowego, zmysłowego doświadczania sztuki, takiego, które nie wymaga tylko patrzenia. Wierzy, że sztuka może być ciekawym pretekstem do rozmowy na szerokie tematy, a zetknięcie się z nią nie musi oznaczać wyłącznie wizualnej przygody. Dostępność jako ważny aspekt pracy kulturotwórczej rozumie jako kategorię uniwersalną i włączającą każdego i każdą, niezależnie od doświadczanego „braku” czy niepełnosprawności.
Magdalena Skowrońska – historyczka sztuki, psychoterapeutka. W latach 2014–2017 kuratorka programu edukacyjnego w Muzeum Współczesnym Wrocław. Współpracowała z Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w roli wykładowczyni na kierunku Mediacja Sztuki (2015–2017). Od 2014 roku, wspólnie z artystką Patrycją Mastej, opracowuje i kuratoruje wystawy interaktywne, w tym z cyklu Samoobsługowe muzeum. Od roku 2018 działa w duecie projektowo-artystycznym On Dream, realizując wystawy poświęcone wielozmysłowemu odbiorowi sztuki.
Miejsce warsztatów: BWA Zielona Góra
Liczba miejsc ograniczona!
Warsztat potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodną odzież
21–23.10.22 (piątek–niedziela)
„Queerowe fantazje, a może wcale nie – warsztaty pisarskie”
Marta Konarzewska
21.10.22 (piątek), godz. 17–19
22.10.22 (sobota), godz. 11–18
23.10.22 (niedziela), godz. 10–12
Bardzo wierzę psychoanalizie, która wierzy z kolei w moc opowieści, a nawet słów. Motywy do pisania to nie sprawa talentu, tylko wewnętrznej potrzeby zabawy, przetworzenia tego, co jest, w to, czego jeszcze nie ma. Chodzi o formę, w której komunikujesz reszcie świata coś bardzo dla ciebie ważnego. Poza innymi korzyściami, funkcjami – to jest naprawdę bardzo przyjemne. Zróbmy to. Na warsztatach będziemy wymyślać queerową historię Zielonej Góry, korzystając ze swoich doświadczeń, przeżyć, przemyśleń i snów. Będziemy fantazjować o miejscach, czasach i o nas samych. Będziemy to zapisywać – indywidualnie i wspólnie. Zobaczymy, co z tego powstanie, może jakaś mapa zrobiona z tkanki miejskiej i emocjonalnej, wymiany doznań i słów. Queerowy niezobowiązujący zapis blisko naszych ciał. Nie zastanawiaj się, czy masz talent, bo nie o to chodzi – wymyślanie rzeczy, których nie ma, to najprzyjemniejsza rzecz na świecie. To dlatego dzieci się bawią. Zabawa, czyli bezpieczne balansowanie między fantazją a tym, co realne, nie może się nie udać.
Na warsztaty zapraszam grupę nie większą niż 10 osób.
Marta Konarzewska – scenarzystka, literaturoznawczyni, badaczka kultury, autorka tekstów różnych gatunków i form. Jako dramaturżka współpracuje ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Scenarzystka m.in. wielokrotnie nagradzanego filmu Nina Olgi Chajdas – kobiecej historii miłosnej. Współautorka (z Piotrem Pacewiczem) książki Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu – zbioru wywiadów i opowieści osób o różnych płciach i seksualnościach.
Miejsce warsztatów: BWA Zielona Góra
Liczba miejsc ograniczona! Informacje o zgłoszeniach znajdą się w opisie wydarzenia na Facebooku
22.10.22 (sobota), godz. 12
„Od nowa. Spacer po ulicy Bohaterów Westerplatte i okolicach”
Szymon Płóciennik
Podczas dwugodzinnego spaceru poznamy ulicę Bohaterów Westerplatte. Dawniej leżąca na uboczu, z rzadka uczęszczana ulica Topolowa, w PRL stała się główną arterią Zielonej Góry. Diametralnie zmieniło się też jej otoczenie. W miejscu wyburzonych przedwojennych domów powstało zielonogórskie „city”. Opowiemy, jak ulica ta i jej okolice zmieniały się na przestrzeni ostatnich stu lat, a także o planach, które nie zostały zrealizowane.
Szymon Płóciennik – dziennikarz „Gazety Wyborczej” w Zielonej Górze. Pomysłodawca organizowanych od pięciu lat spacerów po winiarskich zabytkach miasta.
Punkt zbiórki: przy pomniku Bohaterów II Wojny Światowej na placu Bohaterów
23.10.22 (niedziela), godz. 13
„Subiektywne oprowadzanie po wybranych przestrzeniach Biennale.”
Daniel Kotowski
Spotkanie poprowadzone będzie w polskim języku migowym – tłumaczone będzie na język foniczny przez Martę Jaroń
Punkt zbiórki: BWA Zielona Góra
Spacer potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodne obuwie i ciepłą odzież.
28–30.10.22 (piątek–niedziela)
„Plac Otwarty” – inkluzywny warsztat performatywny”
Katarzyna Żeglicka, Antek Kurjata
Celem warsztatów jest próba przekształcenia niedostępnych dla wielu osób przestrzeni Zielonej Góry. Mowa tu o osobach z niepełnosprawnościami, osobach Głuchych, starszych, opiekun(k)ach z dziećmi, osobach przewlekle chorych, osobach LGBTQIA+, czyli wszystkich tych, których nazwisk brakuje w nazwach ulic, placów czy skwerów. W trakcie trzech dni wspólnie opracujemy strategię zajmowania przestrzeni publicznej oraz poszukamy sposobów na zakwestionowanie normatywnego i niedostępnego otoczenia. Z uważnością na indywidualne potrzeby i w atmosferze wzajemnej troski (bez)ruchem i głosem zdecydujemy, jak przekształcić niedostępną topografię miasta. Będziemy ją poszerzać, zmieniać, a jeśli będzie trzeba, to burzyć.
Podczas warsztatów spróbujemy znaleźć odpowiedzi na pytania:
- Gdzie i jak mogę zająć przestrzeń, która jest dla mnie niedostępna, albo w której mnie nie ma?
- Czym jest nienormatywne ciało w normatywnej przestrzeni?
W trakcie trzech spotkań wykorzystamy ćwiczenia pracy z ciałem (improwizacja, ruch autentystyczny), oddechem i głosem; będziemy przemieszczać się po różnych przestrzeniach i podziałamy z rekwizytami. Wspólnie postaramy się wypracować bezpieczną przestrzeń wymiany doświadczeń oraz dialogu o różnych sposobach wyrażania siebie. Warsztat zakończy się performatywnym działaniem przygotowanym przez uczestniczące w nim osoby .
DLA KOGO?
Laboratorium jest skierowane do maks. 14 osób bez względu na stopień sprawności i wiek.
KIEDY:
28.10.22 (piątek), godz.17–20 (3 godziny)
29.10.22 (sobota), godz. 10–18 (8 godzin) – w tym godzinna przerwa obiadowa
30.10.2022 (niedziela), godz. 10–14
O prowadzących:
Katarzyna Żeglicka – genderqueer i crip pedagożka teatru i animatorka kultury, performerka i choreografka; aktywistka feministyczna i queerowa; certyfikowana trenerka samoobrony i asertywności dla kobiet i dziewcząt – WenDo; doradczyni zawodowa i trenerka pracy. Ukończyła kurs choreografii scenicznej pod kierunkiem Iwony Olszowskiej. Swoje umiejętności w zakresie tańca i inkluzywności zdobywała w Polsce, Szwecji, Holandii i Włoszech. W 2020 roku podczas programu Rezydenci w Rezydencji w CK Zamek w Poznaniu, wspólnie z Antkiem Kurjatą przygotowała spektakl Gra w kontra-s-TY. Na realizację swojego nowego projektu Dzikorosła otrzymała stypendium twórcze Urzędu Miasta Krakowa (2022). Laureatka w konkursie Europe Beyond Access za etiudę Rezonans kontrastu (2021), którą pokazała m.in. w Katmandu (Nepal, 2019). Występowała m.in. w spektaklach: Poruszenie, PokaZ 21oraz wideoperformansie Poza Kwarantanną. Od ponad 20 lat pracuje z osobami doświadczającymi dyskryminacji i przemocy, prowadzi warsztaty i laboratoria z zakresu pracy z ciałem, przeciwdziałania dyskryminacji, przemocy, empowermentu i inkluzywności. Współpracuje instytucjami kultury, uczelniami wyższymi oraz organizacjami pozarządowymi. Założycielka i prezeska Stowarzyszenia Strefa Wenus z Milo (2014–2020) i członkini Kolektywu Artykuł 6.
Antek Kurjata – aktor, tancerz, terapeuta zajęciowy w Warsztat Terapii Zajęciowej Przylesie. Absolwent Manchester Metropolitan University i Teatru Pieśń Kozła we Wrocławiu oraz Diploma in Physical Theatre Practice w Adam Smith College w Szkocji. Uczestnik wielu warsztatów teatralnych i tanecznych, brał udział w licznych spektaklach, zarówno w Polsce jak i za granicą m.in.: Requiemaszyna Marty Górnickiej, delayScape Moniki Smekot czy Natura Morte rosyjskiej grupy Derevo. Współzałożyciel i aktor polsko-szkockiego Teatru Gappad w Glasgow. Były członek zespołu artystycznego Jubilo, zajmującego się projektami skierowanymi do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Prowadził cykl warsztatów teatralno-ruchowych dla osób: z niepełnosprawnościami w ramach projektu 5zmysłów.EKSPRESJA. Organizuje warsztaty ruchowe dla rodzin z dziećmi oraz dla osób z niepełnosprawnościami ruchowymi czy intelektualnymi, np. autorskie warsztaty teatralno-muzyczne koloRaki skierowane do młodzieży głuchej i niedosłyszącej. Uczestnik cyklu laboratoriów tanecznych Taniec i niepełnosprawność – przekraczanie granic organizowanych przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca i British Council (2019–2021). Od 2020 związany z Fundacją Tak dla Samodzielności zajmującą się prowadzeniem mieszkań treningowych i usług asystenckich dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Lalkarz w projekcie edukacyjnym Teatr lalek z niepełnosprawnością. Rezydent programu rezydencji artystycznych 2022 w CK Zamek w Poznaniu.
Miejsce warsztatów: BWA Zielona Góra
Liczba miejsc ograniczona! Informacje o zgłoszeniach znajdą się w opisie wydarzenia na Facebooku
29.10.22 (sobota), godzina 13
„Miejskie Rezerwaty. Spacer”
Anna Mazurkiewicz
Rezerwaty są półdzikimi terenami zielonymi w centrum miasta, które na pierwszy rzut oka wydają się pozbawione funkcji. Nic bardziej mylnego – każdy z nich może być zieloną przestrzenią publiczną. Niejednokrotnie mają one też swoją historię związaną z ideą urbanistyczną miasta-ogrodu rozwijaną w przedwojennej Zielonej Górze lub są po prostu rezultatem zmian w przestrzeni miejskiej na przełomie lat.
Podczas wyprawy postaramy się przejść jak najdłuższy odcinek trasy z dala od ruchliwych ulic, przemieszczając się od jednej oazy zieleni do kolejnej. Odkryjemy obszar sąsiadujący z ulicy Bohaterów Westerplatte od strony zachodniej i północnej.
Anna Mazurkiewicz – artystka interdyscyplinarna, animatorka kulturalno społeczna, edukatorka. Ukończyła Instytut Sztuk Wizualnych oraz historię na UZ. Zajmuje się m.in. fotografią i filmem, promotorka i uczestniczka sceny muzyki elektronicznej. Odkrywa alternatywne szlaki miejskie. Miłośniczka dzikiej natury i futurystka.
Punkt zbiórki: skwerek przy Centrum Biznesu (Bohaterów Westreplatte / Chopina) Spacer potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodne obuwie i ciepłą odzież.
9.11.22 (środa), godz. 12
„Nie widać – widać” – autorskie oprowadzanie po Biennale dla osób, które nie widzą, lub „wolą nie patrzeć”
Małgorzata Dobrucka, Bartek Lis
Subiektywny spacer po wybranych przestrzeniach Biennale Sztuki w Zielonej Górze. Zapraszamy wszystkie osoby, zwłaszcza osoby z dysfunkcjami wzroku do dołączenia do oprowadzania przygotowanego wspólnie przez edukatorkę i edukatora autorsko interpretujących wybrane prace. Posłużymy się audiodeskrypcjami, tyflografikami oraz prywatnymi skojarzeniami, a czasami poprowadzimy dłoń, aby możliwe było taktylne doświadczenie sztuki.
Małgorzata Dobrucka – edukatorka związana z BWA Zielona Góra, animatorka kultury i artystka
Bartek Lis – animator kultury, kurator projektów społecznych, edukator, socjolog związany z Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu.
Punkt zbiórki: BWA Zielona Góra
Spacer potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodne obuwie i ciepłą odzież.
12.11.22 (sobota), godz. 12
„Ulica Bohaterów Westerplatte – pamiętam, że…” Spacer sentymentalny
słuchaczki i słuchacze zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku
Miło się słucha doświadczonych przewodników i przewodniczek opowiadających o historii miast, skwerów, dzielnic. Czasami jednak jesteśmy ciekawi tych mniejszych historii – narracji o zwykłych ludziach, codzienności, pracy, miłości, które mogą być przekazane przez mieszkanki i mieszkańców miasta. To ich subiektywne opowieści, z którymi możemy się nie zgadzać i chcemy o nich podyskutować. Zaprosiliśmy grupę starszych mieszkańców i mieszkanek Zielonej Góry do tego, by podzielili_ły się z nami swoimi wspomnieniami. Co więcej, zpoprosiliśmy seniorki i seniorów do poprowadzenia takiego spaceru. Dołączcie do nas i podzielcie się wspomnieniami o ulicy Bohaterów Westerplatte.
Osoby prowadzące: słuchaczki i słuchacze zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku
Punkt zbiórki będzie ogłoszony w opisie wydarzenia na Facebooku
Spacer potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodne obuwie i ciepłą odzież.
13.11.22 (niedziela), godz. 12
„Zielona Góra oczami osoby niewidomej – spacer w ciemności ulicą Bohaterów Westerplatte”
Dariusz Wojciechowski
Wielokrotnie spacerujemy ulicą Bohaterów Westerplatte, która jest główną arterią Zielonej Góry. Znamy osobistą historią tego miasta, wspomnienia związane z tą ulicą. Ale czy zastanawiamy się nad sposobem organizacji tej reprezentacyjnej arterii? Czy jest ona tak samo dostępna dla wszystkich mieszkanek i mieszkańców? Podczas spaceru zasłonimy oczy, by móc się przekonać, z czym muszą zmagać się osoby niewidome i niedowidzące na co dzień. Na jakie trudności natykają się w przestrzeni publicznej.
Dariusz Wojciechowski – absolwent filozofii UMK, poeta, fotograf. Cztery lata temu w wyniku bardzo rzadkiej choroby autoimmunologicznej niemal zupełnie stracił wzrok. Pracownik fundacji Szansa. Jesteśmy razem.
Punkt zbiórki będzie ogłoszony w opisie wydarzenia na Facebooku
Spacer potrwa około 90 minut. Proszę założyć wygodne obuwie i ciepłą odzież.
Ulica Bohaterów Westerplatte i okolice – przewodnik czasoprzestrzenny – spotkanie z Olgą Drendą, BWA
Jedna z głównych arterii Zielonej Góry w ostatnim stuleciu przeszła ewolucję od kameralnej, brukowanej uliczki położonej wśród ogrodów, poprzez zalążek nowego centrum w stylu katowicko-warszawskim, przez wielkie centrum handlowo-przesiadkowe aż po praktyczną, tranzytową rolę, jaką pełni dziś. Tędy niegdyś przechodziły pochody pierwszomajowe, jechał Wyścig Pokoju, ale też – to akurat się nie zmieniło – przechodzą korowody winobraniowe. Równie ciekawe, a może ciekawsze zjawiska rozkwitały w zakamarkach. Zakątki, podwórka, skwerki, dobudówki to prawdziwe generatory wspomnień, za sprawą których można dopowiedzieć wiele do historii pozornie anonimowej części miasta.
Moi rozmówcy i rozmówczynie reprezentują różne pokolenia i doświadczenia, które na przeróżne sposoby splatają się w wielogłosie w opowieść o ulicy Bohaterów Westerplatte i okolicach. Od osób urodzonych w Zielonej Górze w pierwszych latach polskiej historii miasta, przez ludzi, którzy przybyli tu z powodów osobistych czy zawodowych w późniejszych latach, po takich, którzy dziś mieszkają już całkiem gdzie indziej, mieszkańcy, bywalcy, uczniowie, pracownicy, bywalcy sklepów, wagarowicze, dzieci – z rozmów wyłania się mozaika życia miasta na przestrzeni lat, dekad i epok. Zdarza się, że to samo miejsce zostało zapamiętane odmiennie i relacje różnią się szczegółami (nie zmieniałam tego celowo – takie są prawa ludzkiej pamięci), bywa też jednak, że fragmenty niezależnych wypowiedzi uzupełniają się wzajemnie. Tak udało się nam wspólnie odtworzyć nocne życie „Topazu” i jego międzynarodowej ekipy, czy odcinka życia skupionego wokół Pewexu, gdzie dzieci lat 80. podziwiały piękny świat przez szybę i zapamiętywały bele jeansu, z którego zielonogórscy krawcy i krawcowe szyli potem marmurkowe ubrania – przebój Berlina. W tle pojawia się migotliwy świat ludzi przedsiębiorczych, sprzedawców z targowisk, autochtonek, ludzi z dawnego ZSRR, rolników, plejada małych stoisk, kiosków i sklepików, ale też spotkań towarzyskich – żywiołu drobnego handlu i usług, nieformalnych ludzkich kontaktów, których nie da się wyreżyserować.