Dominika Olszowy

Duch domu, 2019, cement, beton, wata, drewno, stal, tkanina, żywica epoksydowa, gałęzie jesionu, wymiary zmienne.
Dzięki uprzejmości artystki i Galerii Raster

Instalacja Duch domu odwołuje się do przestrzeni domowej jako nacechowanej sprzecznymi emocjami: wrażeniem swojskości i strachem, poczuciem ukojenia i duszności, wytchnienia i paranoi. Obiekty i sytuacje kreowane przez artystkę emanują jednocześnie dobrą energią i złym smakiem, sugerują możliwość odpoczynku i niebezpieczeństwo psychicznej tortury. Olszowy łączy w swoich pracach fascynację potoczną duchowością, new age’ową kulturą wróżb i czarów z psychoanalizą popularnych sprzętów domowych: tapicerowanych, skórzanych mebli i firanek. Skrywające się za nimi historie mają potencjał fantastyczny i terapeutyczny.



Dominika Olszowy  – studiowała na kierunku intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, a także na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest stypendystką MKiDN oraz laureatką nagrody konkursu SPOJRZENIA 2019 organizowanego przez Zachętę — Narodową Galerię Sztuki oraz Deutsche Bank Polska przyznawaną dla najciekawszej młodej polskiej artystki ostatnich dwóch lat. Swoje prace prezentowała m.in. w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, CSW  Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Galerii Plato w czeskiej Ostravie, w Galerii Raster w Warszawie, lokalu_30, MOS w Gorzowie Wlkp., oraz na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej RIBOCA w Rydze. W 2008 zainicjowała działalność efemerycznej Galerii Sandra. Współtworzyła radykalną grupę hip-hopową Cipedrapskuad oraz gang motorowerowy Horsefuckers M.C.  W swojej oryginalnej praktyce wykorzystuje preparowane przedmioty użytku codziennego, które przetwarza przez różne media artystyczne, m.in. wideo, performans, instalację i scenografię. W twórczości artystki wątki życia i sztuki oraz prawdy i fikcji przeplatają się, podobnie jak najróżniejsze konwencje i estetyki, którymi Olszowy brawurowo operuje. Jej prace są przenikliwymi metonimiami późnokapitalistycznego mieszczaństwa, wykreowanymi w manierze sztuki postinternetowej. Olszowy tworzy prace, które niekiedy traktuje jako amulety zaklinające i oswajające pogrążoną w kryzysie rzeczywistość. W swoich pracach bazuje na doświadczeniach osobistych, przetwarzając je w uniwersalne, przepełnione subtelnym humorem wypowiedzi na temat ludzkiej kondycji i czasu.