Ewa Zarzycka
Artysta ratuje świat, 2020, performans
Mój performans Artysta ratuje świat, które przygotowuję na Biennale Zielona Góra, to rodzaj historii opowiadanej. Historii, w której — całe szczęście — nie muszę się wypowiadać jako nachalne „ja”, ani nawet jako tzw. indywiduum artystyczne. W performansie tym prezentuję mój prywatny kosmos. Kosmos, w którym wypowiadają się bohaterowie tej historii, tego kosmosu. Te figury to słynna postać mego męża — profesora nauk o ziemi, ale też mityczna postać światłego listonosza, charyzmatyczna postać sąsiadki piszącej dramaty, kochającej sztukę dozorczyni, sąsiada filozofa czy wielkiej humanistki pani kioskarki.
A ja w tym wszystkim jestem jedną z tych figur, postaci. Zagubioną artystką, która pragnie uratować świat.
— Ewa Zarzycka
Kazimierz Dolny, październik 2020
— Ewa Zarzycka, Artysta ratuje świat, 2020, audioperformans (loop), dzięki uprzejmości artystki
— Ewa Zarzycka, W procesie nieustających poprawek, 2020, rysunki 70 × 50 cm, dzięki uprzejmości artystki
Ewa Zarzycka (ur. w Szczecinie). Mieszka w Lublinie i Kazimierzu Dolnymą. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie. W 1973–1978 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Jest artystką z obszaru sztuki konceptualnej, uprawiającą sztukę performans, w tym szczególną jej odmianę, tzw. performans mówiony, a także rysunek jako zapis autorskich tekstów, schematów, map, wykresów; tworzy obiekty, wideo i instalacje.
Pierwsze wystąpienia performans miała na początku lat osiemdziesiątych w lubelskiej galerii Labirynt, jej pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w 1991 roku w Galerii Grodzkiej BWA w Lublinie. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych, festiwalach sztuki, sympozjach w kraju i za granicą. Obecnie pracuje w Katedrze Mediacji Sztuki na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, gdzie prowadzi autorski przedmiot PERFORMANCE oraz jest współtwórczynią i koordynatorką Pracowni otwartej wykładów gościnnych — spotkań z artystami, teoretykami i kuratoramii.
Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Współczesnym Wrocław, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Muzeum Sztuki w Łodzi, Fundacji „Moje Archiwum” Andrzeja Ciesielskiego, Zachęty — Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie i Zachęty lubelskiej.
Wystawy indywidualne (wybór):
Ewa Zarzycka. Lata świetności, Lokal_30, Warszawa, 2015–2016,
Zawsze Drohobycz, Marta Shefter Gallery, Kraków, 2016
Nie jestem Zofią Rydet, Galeria Studio, Warszawa, 2018