Jerzy Rosołowicz
Neutrony – Obraz VIII, 1964-1965, technika mieszana, deska, 60 x 67,5 cm.
Kolekcja Muzeum Ziemi Lubuskiej.
Jerzy Rosołowicz należał do czołówki polskich konceptualistów, zarazem jego dzieła wykraczały poza problematykę sztuki jako idei, dematerializacji sztuki – zagadnień właściwych dla konceptualizmu. W swojej dojrzałej twórczości artysta nawiązywał do tradycji awangardy łódzkiej, m.in. do idei Władysława Strzemińskiego. Poszukiwał uniwersalnej formuły obrazu, oddalając pokusę przekazywania za jego pośrednictwem indywidualnych, osobistych wzruszeń. Fascynowała go natura, traktowana jako ostatnia instancja, jedyny autorytet dla działań podejmowanych przez człowieka, a zarazem zbiór "form o funkcji bezwzględnej", wewnętrznie spójny, harmonijny; przeciwstawiał ją kulturze jako zbiorowi "form o funkcji względnej", niestałej.
Rosołowicz wykonywał w latach 60. XX wieku reliefy, które – jako transpozycja widzianych z góry obszarów ziemi – tworzyły strukturę podobnych do siebie drobnych wyżłobień, charakterystyczną m.in. dla prac z cyklu malarskiego Neutrony, który reprezentuje dzieło Neutrony – obraz VIII. W obrazie tym – podobnie jak w innych pracach z cyklu – „neutrony”, a więc cząstki okrągłe o zrytmizowanym układzie, nie symbolizują elementarnych cząstek materii, lecz drobiny widzenia neutralnego – zgodnie z głoszoną przez autora ideą neutralności, czyli przeżycia bezinteresownego, oczyszczającego psychicznie, którego źródłem powinna być sztuka.
Jerzy Rosołowicz (ur. 1928 w Winnikach koło Lwowa, zm. 1982 we Wrocławiu) Studiował w latach 1948-1953 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) we Wrocławiu pod kierunkiem Emila Krchy oraz Władysława Winczego. W latach 1972-1973 pracował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby macierzystej uczelni (zrezygnował z powodu niemożności realizowania zaproponowanego programu studiów). Od 1961 roku był związany z Grupą Wrocławską (którą współtworzył), a od momentu powstania w roku 1967 – z Galerią Pod Moną Lizą. Zajmował się malarstwem, działaniami konceptualnymi oraz fotografią eksperymentalną i filmem, a także teorią sztuki. Brał udział w I, II, III, IV i V edycji Wystaw i Sympozjów Złotego Grona w Zielonej Górze w latach: 1963, 1965, 1967, 1969 i 1971, otrzymując w 1965 roku Medal Złotego Grona w dziedzinie malarstwa, a w latach 1963 i 1969 – wyróżnienia.