Natalia Lach-Lachowicz (ur. 1937 w Żywcu) W latach 1957-1963 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego. Po ukończeniu studiów związała się z wrocławskim środowiskiem artystycznym. W 1970 roku była współzałożycielką – razem ze Zbigniewem Dłubakiem, Andrzejem Lachowiczem i Antonim Dzieduszyckim – galerii i grupy Permafo, która funkcjonowała do 1981 roku. Uprawia twórczość wykorzystującą malarstwo, fotografię, rysunek, instalację, rzeźbę, sztukę performance i wideo. Jest także autorką tekstów teoretycznych i rozważań na temat sztuki. Od 2004 roku  pracuje jako starszy wykładowca na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Brała udział m.in. w IX Biennale de Paris w 1975 roku oraz w XV Biennale Internationale Arte San Paulo w 1979 roku. Brała udział w V i VIII edycji Wystaw i Sympozjów Złotego Grona w latach 1971 i 1977, uczestniczyła także w II i III Biennale Sztuki Nowej w Zielonej Górze w latach 1987 i 1989.