Przemek Pyszczek

Przyglądanie się najbliższemu otoczeniu staje się punktem wyjścia dla artystów, którzy poprzez swoje obiekty zdają się powracać do przeszłości, którą sami pamiętają, lub znanej z dokumentacji. My również długo jeszcze będziemy nosić w pamięci widoki miejsc publicznych, z których nie skorzystamy z powodu epidemiologicznych restrykcji. Instalacje Przemka Pyszczka za pomocą wzorów, prostych figur geometrycznych naszkicowanych, odlanych i połączonych ze sobą, wykorzystanego materiału i koloru przywołują wspomnienia placów zabaw z poprzednich dekad. Skojarzenie potwierdza zresztą tytuł cyklu: Playground Structures. Ustawione w przestrzeni kompozycje składające się z wielobarwnych linii dają wrażenie lekkości, przez co dobrze odnajdują się w otoczeniu zieleni. Surowość stali, podobnie jak w prototypach tego rodzaju wyposażenia na wielu polskich osiedlach, zdaje się być zmiękczona jaskrawymi barwami pokrywającymi ich powierzchnię. Prace artysty, zarówno te tworzone, by ich dotykać, jak również te w formie obiektu prezentowanego w galerii, angażują widzów, by podążali tropem własnych interpretacji. Nawiązując do swego pierwowzoru — małej architektury osiedlowej i jej anonimowego designu — sprawiają wrażenie czegoś znajomego, choć wtajemniczonym jej formy i kształty mogą kojarzyć się też z obiektami sztuki początku XX wieku.

— Przemek Pyszczek, Playground Structures, 2020
Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego