Czerwona Strefa to kontynuacja 2020 Biennale Zielona Góra Online. Program obejmuje serię tekstów, rozmów, wydarzeń oraz materiałów specjalnych publikowanych na stronie do końca roku.
Tadeusz Brzozowski, Troki, 1970, olej, płótno, kolekcja Muzeum Ziemi Lubuskiej
Post Brothers
Pomruk Motłochu
esej
Opowiadanie Zygmunta Krzyżanowskiego z 1939 roku pt.: „Żółty węgiel” przedstawia odkrycie nowego globalnego źródła energii, które jest znacznie obfitsze i tańsze niż jakiekolwiek inne. Źródłem tym są ludzka zawiść, zło, nienawiść, agresja i cierpienie. Koncentrat niematerialnych pozostałości powyższych ludzkich doświadczeń jest źródłem nieograniczonej mocy. Aby tę energię odpowiednio wykorzystać, społeczeństwo reorganizuje przestrzeń prywatną i publiczną oraz interakcje społeczne w celu pobudzania i wzmagania negatywnych uczuć. Te strumienie animozji i gniewu są kanalizowane lokalnie i globalnie przez specjalne „pochłaniacze zawiści”. Łącząc ekonomię ciała i ekonomię ekologii, Krzyżanowski sugeruje związek pomiędzy sferą społeczną, psychiczną i ekologiczną, na przecięciu których nastroje i relacje pomiędzy podmiotami stają się źródłem potężnej energii.
WIĘCEJ
Wracając do…
Utopie
Dyskusja z udziałem Doireann O’Malley i Iny Valentinovej, moderacja: Agata Pyzik. Piątek, 20 listopada, godz. 16:00 IG live @biennalezielonagora
Dorota Jagoda Michalska
Vertigo. Dekolonialne Biennale na skraju Europy Zachodniej
Esej proponujacy dekolonialne spojrzenie na historie Sympozjum Zlotego Grona
Linia rzeki Łaby to jedna z kluczowych granic geograficznych oraz politycznych kontynentu europejskiego. To właśnie wzdłuż tej rzeki Germanie zatrzymali ekspansję Cesarstwa Rzymskiego na wschód. Brytyjski historyk Perry Anderson stawia tezę, że fakt ten przesądził o odmiennym charakterze rozwoju ziem położonych po wschodniej stronie rzeki. Rzymskie legiony zostały rozgromione w bitwie w Lesie Teutoburskim i zmuszone do wycofania się. Na mapie ówczesnego zachodniego świata ziemia po drugiej stronie Łaby pozostała białą plamą: obszarem obcym i nieznanym, obiektem fantazji i kolonialnych projektów ekspansji na wschód.
Ewa Zarzycka
Artysta Ratuje Świat
teleperformans podczas otwarcia wystawy Naprawa Duszy, Naprawa Ciała
„…. to rodzaj historii opowiadanej. Historii, w której – całe szczęście – nie muszę się wypowiadać jako nachalne „ja”, ani nawet jako tzw. indywiduum artystyczne. W performance tym prezentuję mój prywatny kosmos. Kosmos, w którym wypowiadają się bohaterowie tej historii, tego kosmosu.
Te figury, to słynna postać mego męża – profesora Nauk o Ziemi, mityczna postać światłego listonosza, charyzmatyczna sąsiadka pisząca dramaty, kochająca sztukę dozorczyni, sąsiad filozof czy wielka humanistka pani kioskarka. A ja w tym wszystkim tym razem jestem jedną z tych figur, postaci. Zagubioną artystką, która pragnie uratować świat.„